selam

dünyada süregelen bütün dini saçmalıklardan usanan ve artık midesi bulanan biri olarak resmi dinim hristiyanlık olmasına rağmen kendimi dinsiz olarak adlandırmaya başladım. biraz aradım taradım var mı bunun adı diye ancak başarılı olamadım. deizm yanlış anlamadıysam sadece Tanrıya inanıp peygamber ve dinleri inkar etmek anlamına geliyor. ben hayatından çok etkilendiğim için hala Hz.İsa'nın öğretilerini elimden geldiğince uygulamaya çalışıyorum (madem öyle dini nasıl bırakmış oluyorsun demeyin Hz.İsa hristiyanlık diye bir din getirmedi, bu insanlar tarafından ortaya çıkarılan bir inanç sistemi) ancak dini öğeler özellikle allahın adamıyah diye geçinen din görevlilerinin kiliseleri 400 lira almadan ziyaret bile etmemeleri midemi bulandırıyor bu yüzden kendimi soyutlamaya çalışıyorum

varmıdır bu kavramı karşılayan bir kelime? ateizm deizim çıtıpıtizm vs artık neyse. geçiş evresinde kendimi daha fazla boşlukta hissetmiyeyim sdf

Merhabalar. Bu sene sınava girdim. YGS sıralamam mf-3'te 5700 civarında geldi LYS'nin de sıralamamı çok fazla değiştireceğine inanmıyorum. bu sıralamayla Boğaziçi Moleküler Biyoloji ve Genetik'e rahatlıkla girebiliyorum. Uzmanlık olarak da nörobiyoloji düşünüyorum ama onlar daha sonraki dertler. İş imkanlarının Türkiye'de çok çok kısıtlı olduğunu biliyordum ama açıkçası biraz akademisyen olup yurt dışına 'kapağı' atma hayallerimin rahatlığı vardı. yine buradan bulduğum genetikbolumu.blogspot.com.tr blogunda yurt dışında da genetik'in çok cazip olmaması gibi bir durumla karşılaştım ve telaşlandım. doğru mudur bu acaba? tıp'ta da nörobiyoloji uzmanlığı alınabiliyor ama açıkçası orda da zorunlu hizmet kafamı kurcalıyor. tabi bir de hepsini bırakıp diş hekimliğini seçesim geliyor ki kafam iyice allak bullak oluyor. sizin düşünceleriniz neler?

bugün elime beş kitap aldım ikisini geri bıraktım bütçeyi zorlamama rağmen. ya da çulsuzm da bana mı öyle geliyor

ne dersinz

Şunun ironi olduğu belli değil mi?

i.imgur.com

reklamın 15. saniyesinde görünen puding gibi ama değil, kocaman kasede, 2 renk tatlının adını merak ettim. bilsem tarifini bulup deneyeceğim :)

bu reklam;
www.youtube.com

bu da görüntü
www.andregidoin.com

bilen gören var mıdır? tahmini olan?

Üniversiteden eski bi arkadaşımın tavsiyelerinize ihtiyacı var. Zira ben aylardır oturup konuşuyorum kendisiyle ama nafile. Burada herkesin tatlı dille de olsa, en sert tavırla da olsa en dürüst ve samimi cevapları verdiğini biliyorum.

Herhangi bir arkadaşım olsa bu kadar üzerinde durmaz geçerdim ama en kötü zamanlarımda beni karşısına oturtup saatlerce konuşup saçmasapan kararlardan döndürmüşlüğü, çok derdime çare olmuşluğu var.Böyle ciddi bir kararda aynı şeyi yapmazsam,ilerde pişman ve üzgün olduğu günleri görmek istemem.

Biraz anlatayım..Kendisi 30 yaşına yeri girdi, yurtdışındaki 2 yıllık yükseklisansı saymazsak bu yaşa kadar hep ailesiyle yaşadı. Bundan da rahatsızdı. İyi bir holdingde iyi de bir maaşla çalışıyordu. İş hayatının ona göre olmadığından bahsederdi hep, sonunda istifa etti. Birkaç ay sonra da kitap yazmaya başladığını ve artık hayatını böyle kazanmak istediğini söyledi. Ailesi başta karşı çıktı ama saygı gösterdiler.

Aile durumları hep iyiydi. Ama babası geçen sene kansere yakalandı, ev arabalar ne varsa sattılar, maddi manevi ilk defa bu kadar zora girdiler.

Tam atlattılar her şey normale dönüyor derken pat diye geçen ay evleneceğini söyledi. 41 yaşında editör bir kadınla. arkadaşın birkaç yazısını bir dergide yayınlarken tanışmışlar, sonra arkadaşa çok yardım etti zaten birden çoğu yerde yazısı çıkmaya başladı.

asıl olay şu ki; arkadaşın geçen sene bi ilişkisi vardı ve sonrasında ayrılsalar bile hep bu kızı anlatırdı. daha 4 ay önce kızı aramış tekrar görüşmek için ama kız kesin bir şekilde yeni bir ilişkisi olduğunu ve artık onunla ilgili sayfayı kapattığını söylemiş. bu olaydan 1 ay sonra da bu kadınla tanıştılar. 2 ay içinde de evlenmeye karar verdiler. temmuz sonunda evleniyorlar.

Bunun çok ani ve büyük ihtimalle de eski sevgilisine tepki olarak verilmiş bir karar olduğunu söylüyorum. en azından bir süre daha birbirlerini tanımalarının iyi olacağını, aradaki yaş farkının ilerisi için sorun olup olmayacağı ile ilgili iyice düşünmesi gerektiğini söylüyorum. ha olabilir, belki de aşık oldular belli mi olur diyorsunuzdur belki, onu da sordum "aşık mısın?" diye hiçbir cevap vermiyor.

yanyana durduklarında kadın teyzesi gibi duruyor ama halinden çok memnun tabii,çıtırı kaptım diye düşünüyordur. bir dediğini iki etmiyor, bütün hesapları kadın ödüyor. iş anlamında da yardım ediyor her türlü.

şimdi mantık evliliği gibi duruyordur biliyorum, alan razı veren razı diyebilirsiniz ama ne kadar sağlıklı sizce, özellikle ilerisi için, 9 yıl sonra kadın 50 yaşında olacak, arkadaşım sadece 39.

bu durumu deneyimleyen, etrafında tanık olan varsa paylaşıp tavsiye verebilir misiniz, ne yapmak lazım?

okuduğum üniversiteden kesin bir kararla kaydımı sildirdim ama içimde garip bir pişmanlık hissi var. tekrar sınava girmeye çok gözüm korkuyor şimdi. kayıt dondurma işlemini para ödeniyor diye yapmadım(burs kesilmesi bile olabilir) bu işin geri dönüşü yok değil mi? bir hafta önce gerçekleştirdim işlemi.

giriş cümlesi bulamadım, başından sonundan anlatacağım. 95 doğumlu bir kız kuzenim var. konu onunla ilgili.

akrabalar içinde en modern, en geniş fikirli aile benimkiler. anneanne ve dede hacı, teyze tam bir büyümemiş ergen kezban, dayılardan biri kendi halinde ama eline 3 kuruş para geçtiğinde kumara kaptırdığı için şimdi zorda kalmış bir devlet memuru, diğer dayı da lise terk, çocukluğundan beri eczanede çalışmış ama 5-6 yıl öncesinde o zamana kadar hep çalışmış olduğu tek eczane kapanınca 1 yıl kadar işsiz kalmış, iş bulana kadar anneannemlerden para almak zorunda kalmış, şimdi asgari ücretle sabahtan akşama kadar eşşek gibi çalışan, yaptığı iş tamamen fiziksel güç gerektiren, ileri seviyeye ulaşmış şeker hastası, birisi bu mevzubahis kız olan 2 çocuk sahibi. diğeri ilkokul yaşlarında bir oğlan.

kız geçen yıl üniversiteye başladı. ankarada yaşıyorlar, aldığı puan en düşük bölümlere ancak yetiyordu. eskişehirde mezun olduğunda hiçbir iş bulamayacağı bir bölümü yazdı tek tercih olarak. aynı bölüm ankaradaki üniversitelerde de tutuyordu. ben tercih döneminde yurtdışında olduğum için konuya çok hakim olamadım ama aile fertlerinden yakın çevredeki arkadaşlara, hepsi ankarada bölüm yazması için binbir dil dökmüşler. hatta aile dostlarından birisi ankarada okursan bütün eğitim masraflarını ben karşılarım demiş. ama bu gerizekalı ankarada kalırsa üniversite öğrencisi gibi yaşayamayacağını, ne olursa olsun eskişehire gideceğini, en yakın arkadaşına söz verdiğini ve onu yarı yolda bırakamayacağını söylemiş, kimseyi dinlememiş. üstelik aileye sormadan diğer kıza ev bile tutturmuş, eşyaları aldırmış, her şeyi ödemek zorunda kalmak için ailesine yani dayımlara baştan duyurmamış. sonra iş orda yurt ayarlama aşamasına geldiğinde ben zaten ev tuttum falan demiş. dayımlar da hayır yurtta kalacaksın diyince evden kaçarım falan diye tehdit etmiş sanırım, o kadar detayını bilmiyoruz.

şimdi bu aile şöyle bir şeydi; ben 1. sınıfta saçlarımı kırmızıya boyattım diye dayım anneme de bana da saymadığını bırakmadı. zaten cahilin önde gideni, öyle cahilce şeyler söyledi ki, ciddiye alınacak gibi değildi zaten. zaten benim ailem de takmadı, dikkate almadı. ama bu kız daha lise 2ye giderken kaşını gözünü dudağını deldirdi, saçlarını ilk ay kırmızıya ikinci ay maviye üçüncü ay mora falan boyadı. anneannem dayıma kızdığında da "e kocaman kız artık kendi kararını kendi versin" diyerek anneanneme çıkıştı. zaten altından kalkamadığı durumlarda hep hakaret ederek karşılık veren bir tip.

neyse, dayımın durumu şu günlerde iyice kötü. adam günde 15 saate yakın çalışıyor, yengem göstermelik işlere girip girip çıkıyor, ay çok zormuş, uf çok sıkıcıymış vs. dayım çoğu zaman koli taşıyor ve onları taşırken de dizlerine falan çarpıyormuş. artık hastalığından dolayı da vücudundaki yaralar iyileşmemeye başlamış. parmakları bacakları hep yara olmuş.

bu arada bizim kuzen ne yapıyor acaba diye facebooktan fake bir hesaptan ekledim. her haftasonu eskişehirden istanbula gitmiş. eskişehirde hep barların tuvaletlerinde falan saçma salak fotoğrafları var. dövme falan yaptırmış. bir de bu kız babasının o durumuna rağmen sürekli ev değiştiriyor (her seferinde aynı arkadaşıyla). bir keresinde laptop'ım çalındı demiş, daha taksiti devam ederken. dayım da yenisini almış göndermiş. ama biz çalındığını hiç sanmıyoruz, muhtemelen satmıştır. en son bi iphone 5s almış, geçenlerde de onu tuvalete düşürmüş, bunu facebookta yazmış. arkadaşları nasıl kurtarabileceğini anlatmış yorumlarda, bu da aman ya boklu telefonla ne uğraşıcam, yenisini aldım bile yihoho gibi şeyler demiş. hatta bir paylaşım daha var ki kanım dondu. bitstripten ev arkadaşıyla kendisini çizmiş, konuşma balonlarında da bir süpermarkette daha önceden yaptıkları hırsızlık gibi bunu da çok kolay halledebiliriz falan diye bir şeyler yazmış. burda kamera yok gel buraya aldıklarını arkadan çantama koy vs.

her geöen gün bu kız iyice boka batıyor, görüyoruz. ama ailesinin hiçbir şeyden haberi yok. hatta geçenlerde kim milyoner olmak ister'den çağırdılar istanbula gidiyorum demiş. güya ilk mülakatta "biz size haber vereceğiz ama mutlaka istanbulda durmalısınız ayrılırsanız çağıramayız" demişler. bu da baya 1 ay falan istanbulda takılmış. daha önce ben de çağırıldım o yarışmadan, tamam gitmedim ama kimse yemez heralde kanalın 1 ay boyunca istanbulda kalacaksınız demesini. ama dayıma da öyle bir demiş ki, işte o parayı kesin alıcam size de yardım edicem vs.

neyse bu kız böyle bi dolu şey yapıyor hala. sizce ne yapmalı? muhtemelen uyuşturucu falan da kullanıyor, paylaşımları, yazdıkları, fotoğrafları falan tam o şekilde. geri dönülmez yola girmiş mi? girmeden biz dayımla konuşup ne pahasına olursa olsun eskişehirden çekip almalı mıyız kızı? inanın ne yapacağımı bilemiyorum ve dayımın o halini düşündükçe, kızın yediği bokları gördükçe üzüntü kızgınlık neyse hepsi birbirine giriyor.

hatta eğer eskişehirde olanınız varsa bu şüphelerim yerli mi yersiz mi diye 1-2 gün takip bile ettirmeyi düşünmedim değil.zaten eskişehirde kim nerde ne yapıyor herkes birbirini tanıyor sanırım. dikkat çeken de bir tip, görmek bulmak zor olmayacaktır.

edit: tekrar okuyunca yobaz bağnaz gibi bir izlenim verdiğimi gördüm. benim derdim dövmesiyle saçıyla başıyla değil. ama biliyoruz ki bu işler dünya para istiyor. babası hala her akşam yemeğini sırf masraf olmasın diye anneannemlerde yerken bu kızın bu savurganlığı, hasta olan babasını düşünmemesi beni çileden çıkarıyor.

edit 2: bahsetmem gereken bir şeyi unutmuşum. bir keresinde bu kız kaburgalarını kırıp ankaraya eve gitmiş. nasıl olduğunu sorduklarında da yataktan düştüm demiş. gerçekten dayım buna nasıl inandı, inanmadıysa nasıl sessiz kaldı aklım almıyor. kaburga nasıl kırılır ki? tek bir arkadaşım kaburgalarını kırdıi o da yamaçparaşütü kazasında. öyle yataktan düşmeyle kaburga kırılsaydı hepimiz çok kolay ölürdük sanırım.

Tv de değil tabi
konser falanda değil normal hayatta yolda,yemekte gördüğünüz en ünlü kişi kimdi?

Er kişisi olarak kol saati dışında aksesuar kullanmıyorum ama niyeyse bu bileklik çok hoşuma gitti, sizin fikrinizi merak ettim.

İyi geceler dilerim efendim

Burka

var mıdır önerebileceğiniz? kahraman çok kararsız olsun, ne bileyim yol ayrımında olsun ama bir türlü karar veremesin, birini kovalarken diğerini kaçırsın, fırsatları çeşitli bahanelerle tepsin falan böyle şeyler olsun, buna benzer bir hikaye-durum çok hoş olur.

teşekkürler.

Bu fotoğraf "çekilmek" lafı (Fotoğraf çekildik, diye kullanılıyor) size de kıroca gelmiyor mu? Doğrusu fotoğraf çektirmektir onun adı. Demin bir de bir duyuruda gördüm, birisi MR çekilmek yazmış! Sanki memleketin yeni nesillerinin seviyesi gittikçe aşağıya iniyor.

Edit: On yıl önce böyle bir tabir yoktu. Fotoğraf sözcüğü Türkçeye girdiğinden beri de "Filancayla birlikte fotoğraf çektirdik" denir.

günlük işlerinizi aksatıp dolu kafayla geziyorsanız ve nagatif,anlamsız bi elektrik olduğunu hissettiğinizde ne yapıyorsunuz?

Her geçen gün daha sinirli olduğumu hissediyorum, çok büyük bir mutsuzluğum, önemli bir sağlık problemim vs yok ama hiç bir şeyden eskisi gibi zevk almıyorum, tahammül sınırlarım çok azaldı, konsantrasyon sorunum var, kitap okuyamıyorum, film izleyemiyorum, hatta dizi bile izleyemiyorum. Zaman her şeyin aleyhine işliyor gibi geliyor, her geçen gün bir öncekini aratıyor ve bundan sonra da aratacakmış gibi hissediyorum, etrafıma baktıkça bunlar geçici duygularmış gibi gelmiyor, olayın normaliymiş ve hep böyle devam edecekmiş, hatta normali böyle hissetmekmiş gibi geliyor, trafik, sigara kokusu, kalabalık, inşaat gürültüsü ve yıkık dökük binalar canıma tak etti, tatil fikri ise hiç cazip gelmiyor, aksine yeni sıkıntıları çağrıştırıyor.

Sizce bu duygular depresyon ya da bir çeşit ruh bozukluğu mu, yoksa yaşadığımız şartlarda normal mi? Özellikle İstanbul'da yaşayanlar sizde durum nasıl,iş güç stres sıkıntı içinde yaşarken iç huzurunuzu koruyabiliyor musunuz?

yorgun argın bir halde açlıktan öldüğümüz zaman veya canımız hiçbir şey yapmakla uğraşmak istemediğinde koştuğumuz ucuz ve lezzetli yiyecekler vardır ya hani işte onları yazalım.

banvit kadın budu köfte
indomie ramen
barbunya, fasulye, kızartma vs. konserveleri ki ben en çok tat markayı beğeniyorum
ismi değişmekle birlikte marketlerde soğuk dolaplarda satılan açık mantılar var kilosu 13 lira civarı 2,5 3 liralıkla en hayvan bile doyuyor. burada hayvan olarak kendimi baz aldım
pastavilla meksika soslu makarna, sos cidden çok lezzetli ve acayip ucuz.

bunlar böyle ilk aklıma gelenler daha gelirse editlerim sizler de paylaşın öğrenelim aç kalmayalım yoklukta ve tembellikte.

Ey bilim insanları, çay tiryakileri!

Şöyle bi tartışma yaşanıyor evde,
Sebil var, içme suyunu çay suyunu falan ordan kullanıyoruz. Neyse

Çay demlemek için sebilden sıcak su alıyolar neymiş kısa sürede oluyomuş.

Ben ise sıcak su aldığın zaman ocakta kalcağı sürenin daha fazla olduğunu düşünüyorum.

Soğuk su da daha az

Ocak extradan sıcak olan bişiyi ısıtmak kaynatmak durumunda kalmayacak falan




Hangi düşünce doğru?

2 günde bir banyo yapan (1 gün yapıp 1 gün yapmıyorum) biri olduğum halde son 1 aydır kafamın arka kısmı aşırı derecede kaşınıyor. zaman zaman kanadığı bile oluyor kaşımaktan. Kullandığım bir ilaç yok, sağlıklıyım. neden olabilir?

izlediklerim

game of thrones
OZ
shameless
bates motel
avatar
breking bad
mad men
davinci demons

bunlara benzemesine gerek yok. ama sıkıcı olmasın diğer bölümü merak ettirsin. tür önemli değil

edit: prison break izlendi yazmayı unutmuşum

ruby sparks, wristcutters, big fish tadında film öneriniz var mı? fantastik olmalı.

Nelerdir? Alaturkaya alismis biri olarak hem tuvalete cikarken suyun sicramasi tedirginligini yasiyor hem de silme konusunu nasi halledecegimi bilemiyorum. Zor oluyo biraz. Daha acik yazmak istemiyorum :)

Biraz su sicradi ve tedirgin oldum açıkçası. Siz nasi hallediyosunuz? Alaturka ne kadar temiz bir şeymiş :(

Efenime söyliim geçenlerde evde bir sürü likör yaptım. Naneyle başladım, çilekle devam ettim, linomcello ve kahve likörüyle likör yapımına son verdim.

Şimdi tekrar likör yapacağım, aklıma damla sakızlı yapmak geliyor. Acaba aranızda farklı fikirleri ve önerileri olan var mıdır? Neli likör denesem acaba?

Not: Vişne de denendi, başarılı bi sonuç alındı, farklı öneriler lazım.

Teşekkürler.

Selamlar ,

bir kaç yıl önce bulmuştum tekrar bulamadım.Sevdiğimiz sanatçıları (yerli veya yabancı) yazıyorduk benzerleri çıkartıyordu.

Neydi bu sitenin adı?

Sevgili çiftler, yalnızlar, umutsuz vakalar hepiniz bakın bi.
Şimdi sevgilinizin (2-3 aylık sevgili olduğunuz zamanlar)facebooktan skypetan falan filan işte bi yerlerden başkası ile konuştuğunu görseniz ( böyle canımlı bebeğimli, sevgili olmadan önceki konuşma dönemi olur ya o şekilde ) ama hiç buluşmasalar, fiziksel olarak hiçbir şey olmasa sizce aldatmak sayılır mı? Bence sayılır. Ama bir de sizlerin görüşlerini merak ettim.

Ciddi ve uzun bir soru olacak. Birinci tecrübeden insanlar cevaplarsa daha da iyi olur. Tamamını okumanız daha iyi olur ama özeti son paragrafta.

Ben 26 yaşında erkeğim. Abim de 32 yaşında. Bugüne kadar aileden falan hep abime evlenme baskısı gelirdi, abim de sallar, pek bir cevap vermez, geçiştirirdi. Son birkaç yılda ailem abime söyleyemez oldu, çekiniyorlar. Onun yerine bana söylüyorlar, ağzını aramamı istiyorlar vs.

Abimin en yakın arkadaşı benim belki de. Ama ben bile onun bu konudaki fikirlerini pek bilmiyordum. Birileriyle takıldığını biliyordum ama hiç tanışmamıştım, ayrıntı söylemiyordu.

Birkaç ay önce abim sonunda beni çekti kenara ve eşcinsel olduğunu söyledi bana. İlişkileri oluyor, ama genellikle pek ciddi şeyler değil. Topluma bunu itiraf etmek istemediği için o tarz bir birliktelik yaşaması biraz zor zaten. Zaten hiçbir feminen görüntüsü ya da tavrı da yok adamın. Dışarıdan bakan biri anlayamaz asla. Tek ipucu bu yaşa gelip evlilik ya da toplum önünde bir kız arkadaşı falan olmayışı. Ama zaten sessiz bir insan sayılır. Ben bile anlamamıştım bunca yıl boyunca; başkaları şüphelense de anlaması zor. Neyse... Bana anlattı abim durumunu, hayatını, yaşadıklarını vs. Benden herhangi kötü bir tepki almadı. Zaten açık görüşlü bir insan olduğumdan, bu olayın doğuştan geldiğini bildiğimden, bilgili olduğumdan falan herhangi bir yargıda bulunmadım. İlk birkaç gün garip geldi tabii ama çok olumlu yaklaştım, yanında oldum. İlişkilerinde acı çektiğinde dertleşiyoruz, tavsiyede bulunuyorum, baya baya konuşuyoruz. Buraya kadar bir problem yok. Sorum esas burada başlıyor:

Geçen gün abime şöyle bir konusunu açtım, "Anne-babama söylemeyi düşünüyor musun hiç?" diye... Tabii ki çok düşündü, çok acı çekti gizlemekten, evlenme baskılarından vs ama hiç oralı değil. Zaten bunca yıl benim gibi açık görüşlü olduğunu bildiği, en yakın arkadaşına bile söylemeyen insanın ailesine söylemesi beklenemez. Ama gel gör ki annemlerin de beklentisi var. Abimle biz İstanbul'da yaşıyoruz, bizimkiler başka bir ilde. Her gün telefonda konuşuyoruz ve birkaç günde bir, abimin evlenmeye çok uzak olmasından dolayı hoşnutsuzluklarını belli ediyorlar açıkça söylemeseler de. Bazen açıkça söylüyorlar da, geçiştiriyoruz. Şimdi annemler aslında açık görüşlü insanlar. Yobazlıkla yakından uzaktan ilgileri yok. Dindar olduklarına dair de şüphelerim var. Etrafta eşcinsel olan insanlardan haberleri var. Hatta daha önce başka eşcinsel tanıdıklar hakkında konuşurken bunun çok doğal bir olay olduğunu, onların böyle hissettiğini, doğuştan geldiğini, bu toplumda yaşayarak mağdur olduklarını söylüyordum (o zaman abimin durumunu bilmiyordum). Onlar da farkındaydı bu söylediklerimin az çok, ama pek hoşlarına gitmiyor tabii bu eşcinsellik mevzuu. Babam eşcinselliği bir hastalık olarak görüyor. Tamam, "hepsi ölsün, günaha giriyorlar, pislikler" falan demiyor ama hiç de tasvip etmiyor. İçten içe eleştiriyor, fazla düşünmemeye çalışıyor bu konuyu.

Şimdi size soruyorum; oturup söylesek mi bu olayı annemlere? Şunu düşünüyorum:

Söylemezsek: Her gün ya da her yıl abimin bu evlenmeme, ilişkisi olmama durumunu düşünecekler, sürekli beklentileri olacak, kendilerine dert edinecekler. Abim memlekete gittikçe ona küçük baskılar yapacaklar, abim her zamanki gibi içine atacak, acı çekecek. Bu böyle gidecek. Bilinmez ama; tahmin ediyorum ki daha 20 yıllık ömürleri vardır...

Söylersek: İlk başta büyük bir şok olacak, kabullenemeyecekler. Oturup anlatacağız, doğal bir şey olduğunu söyleyeceğiz. Anlayacaklar ama kabullenemeyecekler. Bunu da dert edinecekler. Öyle benim abime verdiğim tepki gibi sahiplenme yaşayabileceklerini düşünmüyorum.

Ailemiz tipik bir yarı aydın Türk ailesi aslında. Babam biraz otoriter, ama artık hayatımıza karışmıyor. Çocukluğumuzda biraz daha otoriterdi, onu kırdık büyük ölçüde. Bu konuyu öğrenirse muhtemelen kendini suçlayacak; ilk çocuk olduğu için yanlış yetiştirdiklerini, fazla baskıcı oldukları için böyle olduğunu söyleyecek. Koskoca kendisinin oğlunun eşcinsel olduğunu kabullenemeyecek. Annem tipik Türk kadını; duygusal. Bizi çok sever. Babam da sever de, babam daha ilkeli ve rasyonel biri. Annem üzülür, bol bol ağlar, ama bir noktada anlayış gösterir, "ne de olsa evlat" deyip bağrına basar bence. Yani bir daha bu eşcinsellik mevzuunu açmaz belki ama, bir şekilde kabullenir ve hayatına devam eder.

Sonuç olarak: Abim eşcinsel, ben ona destek oluyorum. Ailemiz yarı aydın ve abimin evlenmesini bekliyorlar. Beklentiden dolayı da dert içindeler sürekli. Abimle, ailemden ayrı yaşıyoruz. Onların beklentisini bitirmek ve kafalarını netleştirmek için bu konuyu onlara anlatmalı mıyız, yoksa daha büyük yıkım olur diye öylece yaşamalı mıyız sizce? Cevap verirken "ben de bunu yaşadım", "yaşamadım ama duydum", "tecrübe etmedim ama bence böyle" diyerek anlatırsanız sevinirim. Özel mesajdan gelmek isteyen olursa da kapım açık. Ayrıca bu konular (Türk toplumunda) internette daha önce konuşulmuşsa kaynak gösterebilirsiniz.

yarın iki tane sınavım var, iki gündür hiç uyuyamadım, başım çatlıyo ama uyuyamıyorum. 3 tane ekstra içsem uyusam ve gece 4 de kalksam aptal gibi olur muyum?

Baya bi akıcı olsun. Tür farketmez.Bide mümkünse imdb puanı iyi olsun.
Teşekkürler.

yerler(parke) ve kapılar(cam) baya bir kan oldu, 1 gecedir bekliyor kan, bunları nasıl temizleyeceğim ?